1/05/2004
Ziekenbezoek (1)
We lopen Intensive Care op en mijn vader zit stoer in een stoel naast zijn bed te doen of hij zit te lezen. Het is de eerste keer dat hij uit bed mag. 'Ik dacht, ik zal jullie eens verrassen'. Dan klimt hij weer in bed. Op de monitor kunnen we volgen dat het een inspanning van formaat is. Zijn hartslag stijgt van 50 tot 70. Na een tijdje golven de groene spirograaflijntjes weer geruststellend. Tot hij moet hoesten. 78. En zo glijden mijn ogen veel te vaak naar het kleine teeveetje met de kritieke data van mijn vader. Alsof die piepjes belangrijker zijn dan hem eens in zijn ogen kijken. Tegen de richtlijnen van IC in, komt op een gegeven moment mijn kleine nichtje van drie met mijn broer binnen. Ze loopt wat om het bed, trekt aan het gordijn en dreigt dan, op weg naar de pot met gebruikte naalden, een paar draden los te trekken. Meteen zie ik op het beeldscherm een harslag van 99.
Voorlopig nog even maar geen beurskoersen of het Nederlandse voetbalefltal, lijkt me zo.
We lopen Intensive Care op en mijn vader zit stoer in een stoel naast zijn bed te doen of hij zit te lezen. Het is de eerste keer dat hij uit bed mag. 'Ik dacht, ik zal jullie eens verrassen'. Dan klimt hij weer in bed. Op de monitor kunnen we volgen dat het een inspanning van formaat is. Zijn hartslag stijgt van 50 tot 70. Na een tijdje golven de groene spirograaflijntjes weer geruststellend. Tot hij moet hoesten. 78. En zo glijden mijn ogen veel te vaak naar het kleine teeveetje met de kritieke data van mijn vader. Alsof die piepjes belangrijker zijn dan hem eens in zijn ogen kijken. Tegen de richtlijnen van IC in, komt op een gegeven moment mijn kleine nichtje van drie met mijn broer binnen. Ze loopt wat om het bed, trekt aan het gordijn en dreigt dan, op weg naar de pot met gebruikte naalden, een paar draden los te trekken. Meteen zie ik op het beeldscherm een harslag van 99.
Voorlopig nog even maar geen beurskoersen of het Nederlandse voetbalefltal, lijkt me zo.
