1/06/2004
Een slechte schenker
De ene dag staat er een lange magere jonge man, de andere keer een gezond ogende vrouw van middelbare leeftijd met hun straatkrant bij de ingang van de Albert Heijn. Ik heb nog geen schema in hun werkweek ontdekt, maar ik vermoed dat er een anti concurrentie-beding of taakverdeling tussen deze twee bestaat want ze staan er nooit samen. Ik geef hen altijd wat geld, soms een euro, vaak twee euro.
De eerste keer dat ik hem geld wilde geven waar R. bij was, schoot R. in de lach. Dat was toch helemaal geen dakloze! Die man was de hond aan het uitlaten ofzo. Met zulke nieuwe dure gympen en een nieuw jack ben je heus geen dakloze. Het is inderdaad een opvallende combinatie, flitsende gympen en de straatkrant, maar ik blijf geven.
Met Kerst was ik in een sentimentele bui en gaf hem 5 euro. Kennelijk deed ik iets verkeerd. Toen ik het geld wilde geven, maakte de lange slungel een afwerend gebaar: 'I feel bad. You always give so much'.
Hoe krijg ik het weer voor elkaar dat a. een dakloze zich gecompromitteerd voelt als ik hem iets wil geven en b. dat ik me nu geneer om hem in het vervolg te geven waar hij om vraagt?
De ene dag staat er een lange magere jonge man, de andere keer een gezond ogende vrouw van middelbare leeftijd met hun straatkrant bij de ingang van de Albert Heijn. Ik heb nog geen schema in hun werkweek ontdekt, maar ik vermoed dat er een anti concurrentie-beding of taakverdeling tussen deze twee bestaat want ze staan er nooit samen. Ik geef hen altijd wat geld, soms een euro, vaak twee euro.
De eerste keer dat ik hem geld wilde geven waar R. bij was, schoot R. in de lach. Dat was toch helemaal geen dakloze! Die man was de hond aan het uitlaten ofzo. Met zulke nieuwe dure gympen en een nieuw jack ben je heus geen dakloze. Het is inderdaad een opvallende combinatie, flitsende gympen en de straatkrant, maar ik blijf geven.
Met Kerst was ik in een sentimentele bui en gaf hem 5 euro. Kennelijk deed ik iets verkeerd. Toen ik het geld wilde geven, maakte de lange slungel een afwerend gebaar: 'I feel bad. You always give so much'.
Hoe krijg ik het weer voor elkaar dat a. een dakloze zich gecompromitteerd voelt als ik hem iets wil geven en b. dat ik me nu geneer om hem in het vervolg te geven waar hij om vraagt?
