11/14/2003
Respect
Met oom Otto arriveerde ik een model-achterstandswijk. We liepen naar het wijkgebouw, een afgebladderd pand midden op een kaal plein dat alleen verlevendigd werd door rondvliegende lege plasticzakken en frietbakjes. Boven de deur van het wijkgebouw hing een bord met het opschrift 'Verboden rond te hangen' met daaronder deze boodschap in het Turks. Hier vond de lezing plaats.
De lezing ging over Indonesie. De spreker had een reis per fiets gemaakt op verschillende eilanden. Zijn sleetjes dia's stonden klaar als bakstenen die nog even gemetseld moesten worden.
De dikbuikige vijftiger hield eerst nog een intro. 'Reizen is voor mij respect hebben voor elkaar. Respect, daar gaat het om'. Deze man, voormalig onderwijzer en nu beroepsreiziger, zou de rest van de presentatie gebruiken om dit punt van 'respect' verder toe te lichten.
Dia 1. We zijn in een stam waar bijna niemand komt. We zien veel groen. Dia twee. Nog meer groen. Een overhangende liaan. Dia drie. Drie kindjes kijken nieuwsgierig in de lens. 'Kijk, ik heb respect voor de mensen. Daarom krijg ik van die mooie foto's. Dat voelen ze, dat ik respect heb'. Dia 4. Kindertjes, nu van voet tot kruin. 'Ziet u, dames en heren. Ze hebben blote voeten. En dat is ook helemaal niet erg. Het is zelfs veel beter dan schoenen. Want schoenen worden nat als je door al die plassen moet. En ze drogen maar langzaam. Maar blote voeten zijn zo droog. Dus het is veel beter op blote voeten. En ze hebben een heel dikke eeltlaag, dus ze kunnen er ook tegen.
Weet u wat er gebeurt als u uw oude schoenen naar de derde wereld stuurt? Dan snijden die mensen in de derde wereld hun eeltlaag eraf om in de schoen te passen. Als de schoen na een half jaar dan stuk is, zijn ze invalide. Ja, invalide. Want ze hebben geen schoenen meer, maar ze kunnen ook niet meer op blote voeten lopen omdat ze geen eeltlaag meer hebben. Denk daar maar eens aan als u uw schoenen naar de derde wereld stuurt'.
Dia 7. Hier zit ik naast het stamhoofd. Niemand mag daar zitten, maar mij heeft hij uitgenodigd. Ik heb respect voor hem, en dat voelt hij. ...dia 21. Een begrafenis. 'Ik was uitgenodigd. Ik weet ook niet waarom, ik schijn een bepaalde uitstraling te hebben, maar ik word altijd uitgenodigd op bruiloften en begrafenissen. Ze hebben me zelfs uitgenodigd om een foto te maken van de overledene. Dat was moeilijk, maar dat doe je dan. Uit respect'.
Die dia zat er niet bij, maar als er belangstelling was, kon hij die dode wel laten zien. Hij vervolgde zijn verhaal. Dia 22.
Dia 88. Zo. Dat was mijn reis. Jullie kunnen nu vragen stellen, maar die moeten wel opbouwend zijn. Jullie hebben hopelijk van mij geleerd, en ik wil van jullie leren. Zijn er nog vragen?
Er kwam precies 1 vraag: kunt u die dia van die dode laten zien?
Met oom Otto arriveerde ik een model-achterstandswijk. We liepen naar het wijkgebouw, een afgebladderd pand midden op een kaal plein dat alleen verlevendigd werd door rondvliegende lege plasticzakken en frietbakjes. Boven de deur van het wijkgebouw hing een bord met het opschrift 'Verboden rond te hangen' met daaronder deze boodschap in het Turks. Hier vond de lezing plaats.
De lezing ging over Indonesie. De spreker had een reis per fiets gemaakt op verschillende eilanden. Zijn sleetjes dia's stonden klaar als bakstenen die nog even gemetseld moesten worden.
De dikbuikige vijftiger hield eerst nog een intro. 'Reizen is voor mij respect hebben voor elkaar. Respect, daar gaat het om'. Deze man, voormalig onderwijzer en nu beroepsreiziger, zou de rest van de presentatie gebruiken om dit punt van 'respect' verder toe te lichten.
Dia 1. We zijn in een stam waar bijna niemand komt. We zien veel groen. Dia twee. Nog meer groen. Een overhangende liaan. Dia drie. Drie kindjes kijken nieuwsgierig in de lens. 'Kijk, ik heb respect voor de mensen. Daarom krijg ik van die mooie foto's. Dat voelen ze, dat ik respect heb'. Dia 4. Kindertjes, nu van voet tot kruin. 'Ziet u, dames en heren. Ze hebben blote voeten. En dat is ook helemaal niet erg. Het is zelfs veel beter dan schoenen. Want schoenen worden nat als je door al die plassen moet. En ze drogen maar langzaam. Maar blote voeten zijn zo droog. Dus het is veel beter op blote voeten. En ze hebben een heel dikke eeltlaag, dus ze kunnen er ook tegen.
Weet u wat er gebeurt als u uw oude schoenen naar de derde wereld stuurt? Dan snijden die mensen in de derde wereld hun eeltlaag eraf om in de schoen te passen. Als de schoen na een half jaar dan stuk is, zijn ze invalide. Ja, invalide. Want ze hebben geen schoenen meer, maar ze kunnen ook niet meer op blote voeten lopen omdat ze geen eeltlaag meer hebben. Denk daar maar eens aan als u uw schoenen naar de derde wereld stuurt'.
Dia 7. Hier zit ik naast het stamhoofd. Niemand mag daar zitten, maar mij heeft hij uitgenodigd. Ik heb respect voor hem, en dat voelt hij. ...dia 21. Een begrafenis. 'Ik was uitgenodigd. Ik weet ook niet waarom, ik schijn een bepaalde uitstraling te hebben, maar ik word altijd uitgenodigd op bruiloften en begrafenissen. Ze hebben me zelfs uitgenodigd om een foto te maken van de overledene. Dat was moeilijk, maar dat doe je dan. Uit respect'.
Die dia zat er niet bij, maar als er belangstelling was, kon hij die dode wel laten zien. Hij vervolgde zijn verhaal. Dia 22.
Dia 88. Zo. Dat was mijn reis. Jullie kunnen nu vragen stellen, maar die moeten wel opbouwend zijn. Jullie hebben hopelijk van mij geleerd, en ik wil van jullie leren. Zijn er nog vragen?
Er kwam precies 1 vraag: kunt u die dia van die dode laten zien?
