11/17/2003
De droom was mooier
Mijn oudtante woonde in een kasteel. Niet zomaar een kasteel, maar een kasteel met torens met wenteltrappen, een ridderzaal, en een keuken met een echte haard. In de tuin staat een kanon en de kaken van een walvis dienen als toegangspoort. Mijn oom was walvisvaarder.
Als klein meisje heb ik enkele malen op dit kasteel gelogeerd. Vaak in de winter, dan kon ik schaatsen op het grachtje rondom het kasteel.
De laatste keer dat ik het kasteel had gezien, was ik een jaar of tien. Mijn oudtante is inmiddels overleden. Een tijdje terug zijn R. en ik gaan kijken. We slingerden wat op landweggetjes en konden het met moeite vinden.
- Is dit het nu?
- Ja, hier moet het zijn.
- Noemen jullie dit een kasteel?
We zagen een vervallen villa met twee torens. Een aardige boomgaard erbij, maar eerder een groot huis dan een klein kasteel. Wat een tegenvaller. Kennlijk is in kinderogen iets al gauw een kasteel, zeker als er ook nog eens een kanon in de tuin staat. Bovendien woonde ons gezin in een rijtjeshuis, en dan is het een kleine stap van villa naar kasteel.
Een villa is ook niet gek, maar het is geen kasteel. De droom was mooier.
Een dergelijk gevoel overviel mij gisteravond tijdens het kijken naar de herhaling van Kooten en de Bie. Sommige stukjes waren leuk, maar lang niet alles. Vaker waren ze goed voor een oppervlakkige glimlach dan dat de sketch je altijd bij zal blijven. Zo goed was het dus ook weer niet. Misschien was het ooit 'zo goed' geweest, maar nu is het gedateerd. VPRO, herhaal maar niets meer. De droom was mooier.
Mijn oudtante woonde in een kasteel. Niet zomaar een kasteel, maar een kasteel met torens met wenteltrappen, een ridderzaal, en een keuken met een echte haard. In de tuin staat een kanon en de kaken van een walvis dienen als toegangspoort. Mijn oom was walvisvaarder.
Als klein meisje heb ik enkele malen op dit kasteel gelogeerd. Vaak in de winter, dan kon ik schaatsen op het grachtje rondom het kasteel.
De laatste keer dat ik het kasteel had gezien, was ik een jaar of tien. Mijn oudtante is inmiddels overleden. Een tijdje terug zijn R. en ik gaan kijken. We slingerden wat op landweggetjes en konden het met moeite vinden.
- Is dit het nu?
- Ja, hier moet het zijn.
- Noemen jullie dit een kasteel?
We zagen een vervallen villa met twee torens. Een aardige boomgaard erbij, maar eerder een groot huis dan een klein kasteel. Wat een tegenvaller. Kennlijk is in kinderogen iets al gauw een kasteel, zeker als er ook nog eens een kanon in de tuin staat. Bovendien woonde ons gezin in een rijtjeshuis, en dan is het een kleine stap van villa naar kasteel.
Een villa is ook niet gek, maar het is geen kasteel. De droom was mooier.
Een dergelijk gevoel overviel mij gisteravond tijdens het kijken naar de herhaling van Kooten en de Bie. Sommige stukjes waren leuk, maar lang niet alles. Vaker waren ze goed voor een oppervlakkige glimlach dan dat de sketch je altijd bij zal blijven. Zo goed was het dus ook weer niet. Misschien was het ooit 'zo goed' geweest, maar nu is het gedateerd. VPRO, herhaal maar niets meer. De droom was mooier.
