louterlog

 Versie 6.

Een blogje is geen wetenschappelijk artikel. Was het maar waar. Dan zou ik de rest van de dag vrij hebben en de rest van de week trouwens ook.
Het artikel stond helemaal op papier, nou, bijna helemaal dan. Hier nog wat schaven, daar nog wat strepen. En toen kwam ik erachter dat een passage niet zo lekker liep. Dat onderwerp was er eigenlijk met de haren bijgesleept. Hup. Helemaal eruit. En dat stuk over nationale culturen sloeg eigenlijk ook nergens op. Het laat zien dat ik niet van de straat ben (om met Reve te spreken) maar heeft geen relevantie voor mijn analyse. Dat stukje waarin ik auteurs aanhaal om mijn gelijk te bewijzen, moet er ook uit. Zij blijken na precieze lezing juist het tegenovergestelde gezegd te hebben. Vertrouw nooit een quote van een quote. Hmm. Met een paar quick fixes kan ik de boel nog wel lijmen, dacht ik maandag. Dus nog een paar uurtjes puzzelen en plakken.
Nu, drie dagen verder, besluit ik dat het zo een slap verhaal is geworden. Met al mijn aanpassingen en goedpraterij van wat eigenlijk een allegaartje is, is een origineel leuk verhaal verworden tot broddelwerk.
Het wordt veel sterker als het roer helemaal om gaat. Dat wist ik al eerder, maar ik wist ook dat dat weer heel veel werk is, terwijl ik er nu echt bijna was.
En waartoe toch al die moeite? Ik heb leuk onderzoek gedaan en ik kan het mooi vertellen. Waarom kost het toch zoveel moeite om het even netjes op te schrijven?
Zucht. Eerst maar eens een kop koffie en dan begin ik aan versie 6 van 'narratives on hierarchy'. Echt, het wordt heel leuk. Denk ik. Hoop ik.