10/24/2003
Shopping therapy
Ik ben gewend om door het winkelpersoneel als lastige onderbreking van hun onderlinge gesprek te worden beschouwd, maar dit meisje was zowaar bereid om mij te helpen. Ze liep met mij langs alle rekken en becommentarieerde de snit van de broeken. Alles wat ik ook maar een beetje mooi vond, haalde ze voor mij uit de rekken en drukte het in mij armen. Toen het rondje compleet was, kon ik nog maar net boven de berg broeken heenkijken die ik als een baby op mijn armen droeg.
De muziek was goed, de klanten die hier kwamen winkelen waren misschien wat jong, maar droegen in ieder geval geen saaie kleding en ook het personeel was wat jong, maar in hun genre toch ook leuk. Mini-spijkerrokjes met pippi langkous sokken, jaren 80 broeken met punthakjes eronder en hier en daar een netkous.
De kleding die ze verkochten ziet eruit alsof ze gescoord zijn door modebewustelingen in tweedehandszaakjes: nonchalant, vermenging van stijlen, veel trainingsjekkies en retro hemden. De look mag dan tweedhands zijn, de prijs is dat allerminst. Hoe kunnen al die jonge mensen dit betalen? Voor mij is 119 euro voor een broek tenminste veel. De kleding wordt gecombineerd met speelse accesoires: riemen van koeienhuid, tassen van werkmannenoverals en de lingerie met afbeeldingen van Maria, de paus of de zwitserse vlag.
Alle voortekenen wezen erop: dit werd serieus shoppen. Ik negeerde de belachelijk hoge prijzen. Daar moet je niet over zeuren als de shopping vibes goed zijn. Met de berg broeken verdween ik in het pashokje. Normaal kom ik het pashokje niet of slechts schoortvoetend uit, aangezien die broek toch niet zo zit als ik me had voorgesteld. Maar deze keer was mijn kritisch vermogen om een of andere reden verlamd. Ik paste alles, en vond vrijwel alles goed staan. Ik werd lekker hebberig. Ja, ook nog een vest. En een t-shirt. En nog een broek. En een riem moet ik ook nog hebben.
In no time zie ik mezelf bij de toonbank mijn pasje door de pin halen. Het meisje is vriendelijk. Ja, wat wil je, zo'n gemakkelijke klant. Als beloning wil zij een kalender cadeau doen. Ik kijk de kalender even in. Er staan allemaal bands in waar ik nog nooit ook maar van heb gehoord. En hier begint mijn twijfel. Als hun doelgroep die bandjes wel kent, past die kleding dan nog wel bij mij?
Als R. thuiskomt, geef ik een modeshow. Broek 1 wordt goedgekeurd. Ja, heel mooi. Dan volgt broek 2, waar ik gedurende de dag steeds harder aan ben gaan twijfelen.
- staat je ook mooi
- Je zegt ' mooi'. Vind je hem heel mooi staan?
- Hij staat je gewoon goed
- Vind je hem niet te hip?
- Nee, hij is leuk
- Maar maakt ie mij niet dik?
- Nee, hij zit gewoon strak, dat hoort bij deze broek
- Maar vind je hem wel mooi zitten dan
- Ja, dat zeg ik toch
- Maar je zei niet heel mooi
- Zucht
- Ik wist het wel. Ik ga hem ruilen.
En zo stap ik nu dan in de natte sneeuw op de fiets om mijn dure broek te ruilen.
Ik ben gewend om door het winkelpersoneel als lastige onderbreking van hun onderlinge gesprek te worden beschouwd, maar dit meisje was zowaar bereid om mij te helpen. Ze liep met mij langs alle rekken en becommentarieerde de snit van de broeken. Alles wat ik ook maar een beetje mooi vond, haalde ze voor mij uit de rekken en drukte het in mij armen. Toen het rondje compleet was, kon ik nog maar net boven de berg broeken heenkijken die ik als een baby op mijn armen droeg.
De muziek was goed, de klanten die hier kwamen winkelen waren misschien wat jong, maar droegen in ieder geval geen saaie kleding en ook het personeel was wat jong, maar in hun genre toch ook leuk. Mini-spijkerrokjes met pippi langkous sokken, jaren 80 broeken met punthakjes eronder en hier en daar een netkous.
De kleding die ze verkochten ziet eruit alsof ze gescoord zijn door modebewustelingen in tweedehandszaakjes: nonchalant, vermenging van stijlen, veel trainingsjekkies en retro hemden. De look mag dan tweedhands zijn, de prijs is dat allerminst. Hoe kunnen al die jonge mensen dit betalen? Voor mij is 119 euro voor een broek tenminste veel. De kleding wordt gecombineerd met speelse accesoires: riemen van koeienhuid, tassen van werkmannenoverals en de lingerie met afbeeldingen van Maria, de paus of de zwitserse vlag.
Alle voortekenen wezen erop: dit werd serieus shoppen. Ik negeerde de belachelijk hoge prijzen. Daar moet je niet over zeuren als de shopping vibes goed zijn. Met de berg broeken verdween ik in het pashokje. Normaal kom ik het pashokje niet of slechts schoortvoetend uit, aangezien die broek toch niet zo zit als ik me had voorgesteld. Maar deze keer was mijn kritisch vermogen om een of andere reden verlamd. Ik paste alles, en vond vrijwel alles goed staan. Ik werd lekker hebberig. Ja, ook nog een vest. En een t-shirt. En nog een broek. En een riem moet ik ook nog hebben.
In no time zie ik mezelf bij de toonbank mijn pasje door de pin halen. Het meisje is vriendelijk. Ja, wat wil je, zo'n gemakkelijke klant. Als beloning wil zij een kalender cadeau doen. Ik kijk de kalender even in. Er staan allemaal bands in waar ik nog nooit ook maar van heb gehoord. En hier begint mijn twijfel. Als hun doelgroep die bandjes wel kent, past die kleding dan nog wel bij mij?
Als R. thuiskomt, geef ik een modeshow. Broek 1 wordt goedgekeurd. Ja, heel mooi. Dan volgt broek 2, waar ik gedurende de dag steeds harder aan ben gaan twijfelen.
- staat je ook mooi
- Je zegt ' mooi'. Vind je hem heel mooi staan?
- Hij staat je gewoon goed
- Vind je hem niet te hip?
- Nee, hij is leuk
- Maar maakt ie mij niet dik?
- Nee, hij zit gewoon strak, dat hoort bij deze broek
- Maar vind je hem wel mooi zitten dan
- Ja, dat zeg ik toch
- Maar je zei niet heel mooi
- Zucht
- Ik wist het wel. Ik ga hem ruilen.
En zo stap ik nu dan in de natte sneeuw op de fiets om mijn dure broek te ruilen.
