7/01/2003
Een lekkere flow.
Het calvinisme zit me in het bloed. Werk is je roeping, genieten moet nuttig zijn. Geld moet je niet over de balk gooien maar sparen voor later. Als kind kreeg ik voor mijn verjaardag ook nooit de zaken die ik werkelijk begeerde. Nee, cadeaus waren er ter ondersteuning van mijn fysiek (een tennisracket, een schermmasker) of intellect (een woordenboek). Mijn grootouders leefden extreem zuinig. Er werd niets gekocht, maar geinvesteerd. Hard werken was het hoogste goed. Want alleen door hard werken kon je gelukkig worden. Nee, nog iets preciezer. Het idee volgens het calvinisme is dat je alleen door hard werken in de hemel kunt komen. Als is dat ook weer niet helemaal correct. De predestinatieleer leert ons dat je aan anderen kunt laten zien dat je verkozen bent door God als je succesvol bent in je werk. Dat laatste is dus een teken dat jij hoort bij diegenen die naar de hemel mogen.
Ik weet, het is een ingewikkelde redenering, maar we komen er wel.
Recht tegenover het calvinisme staat het hedonisme, lijkt het. Genieten om het genieten (al heeft Epicurus het nooit helemaal zo bedoeld). Eet, drink, heb sex, snuif drugs, doe een koprol als het jou pleziert.
Nu heb ik het idee dat ik vandaag deze twee stromingen in mij heb verenigd. Ik heb voor het eerst sinds mijn hervatte werkend bestaan echt lekker & productief gewerkt. Ik zat in een, wat Mihaly Csikszentmihalyi 'een flow' heeft genoemd. Een flow is "being completely involved in an activity for its own sake. The ego falls away. Time flies. Every action, movement, and thought follows inevitably from the previous one, like playing jazz. Your whole being is involved, and you're using your skills to the utmost."
Een flow is korstondig, je geniet van het nu, net als het hedonisme predikte. Maar wat nu het bijzondere is aan een flow, in mijn geval, dat ik er meer van geniet als ik er inspanningen voor heb moeten plegen. De flow wordt beter naar mate ik er harder voor heb moeten werken. Ik geniet meer als ik harder werk. Waar kennen we dit ook alweer van?
Het calvinisme zit me in het bloed. Werk is je roeping, genieten moet nuttig zijn. Geld moet je niet over de balk gooien maar sparen voor later. Als kind kreeg ik voor mijn verjaardag ook nooit de zaken die ik werkelijk begeerde. Nee, cadeaus waren er ter ondersteuning van mijn fysiek (een tennisracket, een schermmasker) of intellect (een woordenboek). Mijn grootouders leefden extreem zuinig. Er werd niets gekocht, maar geinvesteerd. Hard werken was het hoogste goed. Want alleen door hard werken kon je gelukkig worden. Nee, nog iets preciezer. Het idee volgens het calvinisme is dat je alleen door hard werken in de hemel kunt komen. Als is dat ook weer niet helemaal correct. De predestinatieleer leert ons dat je aan anderen kunt laten zien dat je verkozen bent door God als je succesvol bent in je werk. Dat laatste is dus een teken dat jij hoort bij diegenen die naar de hemel mogen.
Ik weet, het is een ingewikkelde redenering, maar we komen er wel.
Recht tegenover het calvinisme staat het hedonisme, lijkt het. Genieten om het genieten (al heeft Epicurus het nooit helemaal zo bedoeld). Eet, drink, heb sex, snuif drugs, doe een koprol als het jou pleziert.
Nu heb ik het idee dat ik vandaag deze twee stromingen in mij heb verenigd. Ik heb voor het eerst sinds mijn hervatte werkend bestaan echt lekker & productief gewerkt. Ik zat in een, wat Mihaly Csikszentmihalyi 'een flow' heeft genoemd. Een flow is "being completely involved in an activity for its own sake. The ego falls away. Time flies. Every action, movement, and thought follows inevitably from the previous one, like playing jazz. Your whole being is involved, and you're using your skills to the utmost."
Een flow is korstondig, je geniet van het nu, net als het hedonisme predikte. Maar wat nu het bijzondere is aan een flow, in mijn geval, dat ik er meer van geniet als ik er inspanningen voor heb moeten plegen. De flow wordt beter naar mate ik er harder voor heb moeten werken. Ik geniet meer als ik harder werk. Waar kennen we dit ook alweer van?
