7/03/2003
Een fijn feestje
Nog maar een maandje aan het bloggen, en nu al kriebelt het als ik een dagje geen mogelijkheid heb om een stukje te maken. Terwijl de promotie van vriend K. toch een goede reden was voor mijn afwezigheid.
Hij heeft 7 jaar over zijn proefschrift gedaan. Al vanaf de eerste dag sprak hij niet over zijn proefschrift, maar hij had het consequent over 'mijn nu al legendarische proefschrift'. En zo is K. Veel flair. Ziet voor zichzelf onuitputtelijke mogelijkheden, zowel op banen- als vrouwenfront. Gisteren vertelde dat hij wel op Berkeley terechtkon, de absolute wereldtop als het om zijn vakgebied gaat. Ik feliciteerde hem van harte. Die gekke K. had het toch maar weer mooi voor elkaar dat hij op een topuniverisiteit in de VS terechtkon. Maar K. was nog niet klaar: 'ik moet alleen nog een professor vinden die me wil hebben en een beurs om daar een jaar te kunnen zitten. Maar ik kan zo gaan'. De wereld ligt aan zijn voeten, al weet de wereld dat misschien zelf nog niet. Een aardsoptimist die het vermogen heeft om iedereen te laten lachen.
Zijn feestje was prettig ongedwongen. We stonden in de tuin van hem, soms in de regen onder een parasol. Er renden kinderen rond met oranje petjes, vrouwen gaven borstvoeding in een schaduwrijk hoekje van de tuin, zijn moeder werd een beetje tipsy. Er werd lekker doorgedronken. In de keuken was het dringen met al zijn exen achter het aanrecht. K. heeft de gewoonte om altijd op buitenlandse vrouwen te vallen en dit kwam het buffet ten goede. Turkse dolma's, Italiaanse lasagna, Hollandse hartige taarten, griekse gevulde broodjes, Chileense hartige dingetjes.
Ik heb zelden op een feestje zoveel goedgehumeurde gasten gezien die ook zo welwillend tegenover elkaar stonden. Ik had in de 6 jaar dat ik K. ken verhalen gehoord over veel van zijn vrienden en familie die ik nog nooit in levende lijve had ontmoet. En vice versa. Dus konden we meteen ter zake komen. 'O ben jij die broer die een autoriteitsprobleem heeft ?' werd gepareerd met 'o, ben jij dan die vriendin die jointjes in de koektrommel bewaart?' (ik bood K. een keer een koekje aan uit grootmoeders koektrommel en was vergeten dat ik daar een tijdje terug geen koekje maar een jointje probeerde vers te houden. We hebben de koffie overgeslagen en -lekker seventies- samen gerookt en de hele avond gegiecheld).
Ik heb zelden zo snel gelachen met relatieve vreemden. Er waren alleen maar leuke mensen, zelfs de oudjes op de bank waren leuk. Wat een fijn fijn feestje, zo maar door de week.
Nog maar een maandje aan het bloggen, en nu al kriebelt het als ik een dagje geen mogelijkheid heb om een stukje te maken. Terwijl de promotie van vriend K. toch een goede reden was voor mijn afwezigheid.
Hij heeft 7 jaar over zijn proefschrift gedaan. Al vanaf de eerste dag sprak hij niet over zijn proefschrift, maar hij had het consequent over 'mijn nu al legendarische proefschrift'. En zo is K. Veel flair. Ziet voor zichzelf onuitputtelijke mogelijkheden, zowel op banen- als vrouwenfront. Gisteren vertelde dat hij wel op Berkeley terechtkon, de absolute wereldtop als het om zijn vakgebied gaat. Ik feliciteerde hem van harte. Die gekke K. had het toch maar weer mooi voor elkaar dat hij op een topuniverisiteit in de VS terechtkon. Maar K. was nog niet klaar: 'ik moet alleen nog een professor vinden die me wil hebben en een beurs om daar een jaar te kunnen zitten. Maar ik kan zo gaan'. De wereld ligt aan zijn voeten, al weet de wereld dat misschien zelf nog niet. Een aardsoptimist die het vermogen heeft om iedereen te laten lachen.
Zijn feestje was prettig ongedwongen. We stonden in de tuin van hem, soms in de regen onder een parasol. Er renden kinderen rond met oranje petjes, vrouwen gaven borstvoeding in een schaduwrijk hoekje van de tuin, zijn moeder werd een beetje tipsy. Er werd lekker doorgedronken. In de keuken was het dringen met al zijn exen achter het aanrecht. K. heeft de gewoonte om altijd op buitenlandse vrouwen te vallen en dit kwam het buffet ten goede. Turkse dolma's, Italiaanse lasagna, Hollandse hartige taarten, griekse gevulde broodjes, Chileense hartige dingetjes.
Ik heb zelden op een feestje zoveel goedgehumeurde gasten gezien die ook zo welwillend tegenover elkaar stonden. Ik had in de 6 jaar dat ik K. ken verhalen gehoord over veel van zijn vrienden en familie die ik nog nooit in levende lijve had ontmoet. En vice versa. Dus konden we meteen ter zake komen. 'O ben jij die broer die een autoriteitsprobleem heeft ?' werd gepareerd met 'o, ben jij dan die vriendin die jointjes in de koektrommel bewaart?' (ik bood K. een keer een koekje aan uit grootmoeders koektrommel en was vergeten dat ik daar een tijdje terug geen koekje maar een jointje probeerde vers te houden. We hebben de koffie overgeslagen en -lekker seventies- samen gerookt en de hele avond gegiecheld).
Ik heb zelden zo snel gelachen met relatieve vreemden. Er waren alleen maar leuke mensen, zelfs de oudjes op de bank waren leuk. Wat een fijn fijn feestje, zo maar door de week.
