6/21/2003
Waarom Rem niet deugt
Ik weet het nu zeker: Rem deugt niet. Rem Koolhaas stond op mijn lijstje van interessante mannen op wie ik misschien wel latent verliefd ben (ik heb een groot hart. Naast Rem ook nog mannen als Adriaan Morrien -helaas al dood-, Theodor Holman, Mario Vargas Llosa, Ramses Shaffy -helaas al dement-, Carel Weeber, Ischa Meijer -ook alweer dood- en nog veeeeel meer mannen...nu ik dit lijstje samenstel zie ik stof voor een andere blog).
Rem Koolhaas heeft briljante ideeen over architectuur, dat leidt geen twijfel. En hij kan ze prachtig verbeelden, goed voor wereldtentoonstellingen en Documenta's. Maar het handwerk ligt hem niet. Voorbeeld? Hij heeft het museumpark in Rotterdam ontworpen. Dat is een park dat tussen een aantal musea ligt, dichtbij het hart van de stad (want ja, Rotterdam heeft een hip kloppend hart). De ligging biedt ongekende mogelijkheden, dat zag Rem ook wel. Hij maakte een park met een multifunctioneel deel, een rotstuingedeelte, een bruggetje om de delen te verbinden en nog een gedeelte met wat groen. En alle delen hebben problemen opgeleverd: de multifunctionele ruimte is in asfalt uitgevoerd. Dat is toch wat lastig voor de de haringen van de festivaltenten. Onder het bruggetje krioelt het in nachtelijke uren van de junks en ander onguur volk. En het wandelgedeelte met de plantjes heeft zo'n slechte afwatering dat het groen het niet houdt. Kortom: goed concept, maar het resultaat is een verdomd slecht ingericht park.
Wat wil de gemeente eraan doen? Een hek eromheen zetten zodat het onguur volk er niet in kan.
Ik was ontzet toen ik dit voorstel donderdag las op de voorpagina van NRC. Zo maken ze van het park een museum.
Kijk toch eens bij de mediterrane landen hoe het ook kan. De directeur van het natuurmuseum schetste o zo'n simpele oplossing die mij helemaal zo gek niet leek: verbeter de verlichting, maak de ruimte onder het bruggetje dicht zodat er geen zwervers meer onder gaan liggen, gooi dat asfalt eruit en maak een mooi groen veldje met veel bankjes en een ijscokar zodat het het een gezellig familiehoekje kan worden. Dan heb je dat hek helemaal niet nodig.
Vandaag laaide mijn boosheid weer op toen ik de Parade bezocht, gehuisvest in het museumpark. Als je sommigen moet geloven is het een artistiek hoogtepunt vol avant-garde toneel. Geloof deze fop-intellectuelen niet. Het is het een gezellige kermis voor de alternatieve scene (die verbazingwekkend homogeen is gekleed). En het was er zo gezellig, zo sfeervol, zo gemoedelijk. Gezinnen waren aan het picknicken, ik zag wat magere slungels oefenen met jongleren, een stel was aan het chillen na de night before, hondjes liepen elkaar na, veel oude potten die dat graag lieten zien. En nee, het was geen bier-reclame, het was het verdoemde museumpark. Dus dat park is fantastisch, als er maar wordt geleefd. En dat bereik je niet met een hek eromheen.
Ik weet het nu zeker: Rem deugt niet. Rem Koolhaas stond op mijn lijstje van interessante mannen op wie ik misschien wel latent verliefd ben (ik heb een groot hart. Naast Rem ook nog mannen als Adriaan Morrien -helaas al dood-, Theodor Holman, Mario Vargas Llosa, Ramses Shaffy -helaas al dement-, Carel Weeber, Ischa Meijer -ook alweer dood- en nog veeeeel meer mannen...nu ik dit lijstje samenstel zie ik stof voor een andere blog).
Rem Koolhaas heeft briljante ideeen over architectuur, dat leidt geen twijfel. En hij kan ze prachtig verbeelden, goed voor wereldtentoonstellingen en Documenta's. Maar het handwerk ligt hem niet. Voorbeeld? Hij heeft het museumpark in Rotterdam ontworpen. Dat is een park dat tussen een aantal musea ligt, dichtbij het hart van de stad (want ja, Rotterdam heeft een hip kloppend hart). De ligging biedt ongekende mogelijkheden, dat zag Rem ook wel. Hij maakte een park met een multifunctioneel deel, een rotstuingedeelte, een bruggetje om de delen te verbinden en nog een gedeelte met wat groen. En alle delen hebben problemen opgeleverd: de multifunctionele ruimte is in asfalt uitgevoerd. Dat is toch wat lastig voor de de haringen van de festivaltenten. Onder het bruggetje krioelt het in nachtelijke uren van de junks en ander onguur volk. En het wandelgedeelte met de plantjes heeft zo'n slechte afwatering dat het groen het niet houdt. Kortom: goed concept, maar het resultaat is een verdomd slecht ingericht park.
Wat wil de gemeente eraan doen? Een hek eromheen zetten zodat het onguur volk er niet in kan.
Ik was ontzet toen ik dit voorstel donderdag las op de voorpagina van NRC. Zo maken ze van het park een museum.
Kijk toch eens bij de mediterrane landen hoe het ook kan. De directeur van het natuurmuseum schetste o zo'n simpele oplossing die mij helemaal zo gek niet leek: verbeter de verlichting, maak de ruimte onder het bruggetje dicht zodat er geen zwervers meer onder gaan liggen, gooi dat asfalt eruit en maak een mooi groen veldje met veel bankjes en een ijscokar zodat het het een gezellig familiehoekje kan worden. Dan heb je dat hek helemaal niet nodig.
Vandaag laaide mijn boosheid weer op toen ik de Parade bezocht, gehuisvest in het museumpark. Als je sommigen moet geloven is het een artistiek hoogtepunt vol avant-garde toneel. Geloof deze fop-intellectuelen niet. Het is het een gezellige kermis voor de alternatieve scene (die verbazingwekkend homogeen is gekleed). En het was er zo gezellig, zo sfeervol, zo gemoedelijk. Gezinnen waren aan het picknicken, ik zag wat magere slungels oefenen met jongleren, een stel was aan het chillen na de night before, hondjes liepen elkaar na, veel oude potten die dat graag lieten zien. En nee, het was geen bier-reclame, het was het verdoemde museumpark. Dus dat park is fantastisch, als er maar wordt geleefd. En dat bereik je niet met een hek eromheen.
