6/11/2003
- A.F.Th's Movo tapes uit.
Tsja, was het het worstelen door die 700 pagina's waard? Het was een bonte verzameling van rare mensen met ongebruikelijke namen wier levens op ingenieuze wijze met elkaar worden vervlochten (Nu ik dit zo beschrijf, realiseer ik me dat dit ook de definitie van een soap zou kunnen zijn.) Op een lezing gaf Adri al toe dat we pas echt beloond zullen worden in de rest van de reeks. Dan pas zullen we alle vooruitwijzingen kunnen doorgronden.
- Ripley's game gezien, samen met nog 5 anderen in de bioscoop op woensdagmiddag. Niks 700 pagina's zwoegen, meteen instant bevrediging, vanaf het eerste shot tot aan de ontknoping die ook weer geen echte ontknoping is. De juichende recensies hebben gelijk: Malkovich is misschien wel de beste acteur van deze tijd.
Nog twee dagen en dan eindigt de Grote Vakantie die ouderschapsverlof heet. Vanaf maandag geen terrasjes meer tijdens de lunch, niet meer in de achtertuin met romans in slaap vallen, geen films meer overdag. (Al is dat laatste nog niet de gemakkelijkste opgave. Vorige week ging Lena op een dinsdagmorgen wennen op de creche. Probeer maar eens een goede film te vinden op dat uur. Matrix reloaded leek mij nog de beste keuze. Ik had beter moeten weten. Ik had Henk Hofland op zijn woord moeten geloven. Ik heb de column niet meer, maar hij had het over mannen die moeilijke dingen moesten uitvoeren en daarbij voortdurend hun zonnebril ophielden. Verder was het een hoop gedoe met computers en simsalabim en nog een truc. Hofland had natuurlijk gelijk.) In plaats van al dit moois krijg ik ook iets goeds terug: de hectische monotonie van mijn werk, dat, zo op een afstandje zeker, tegelijkertijd geruststellend en opwindend kan zijn.
Tsja, was het het worstelen door die 700 pagina's waard? Het was een bonte verzameling van rare mensen met ongebruikelijke namen wier levens op ingenieuze wijze met elkaar worden vervlochten (Nu ik dit zo beschrijf, realiseer ik me dat dit ook de definitie van een soap zou kunnen zijn.) Op een lezing gaf Adri al toe dat we pas echt beloond zullen worden in de rest van de reeks. Dan pas zullen we alle vooruitwijzingen kunnen doorgronden.
- Ripley's game gezien, samen met nog 5 anderen in de bioscoop op woensdagmiddag. Niks 700 pagina's zwoegen, meteen instant bevrediging, vanaf het eerste shot tot aan de ontknoping die ook weer geen echte ontknoping is. De juichende recensies hebben gelijk: Malkovich is misschien wel de beste acteur van deze tijd.
Nog twee dagen en dan eindigt de Grote Vakantie die ouderschapsverlof heet. Vanaf maandag geen terrasjes meer tijdens de lunch, niet meer in de achtertuin met romans in slaap vallen, geen films meer overdag. (Al is dat laatste nog niet de gemakkelijkste opgave. Vorige week ging Lena op een dinsdagmorgen wennen op de creche. Probeer maar eens een goede film te vinden op dat uur. Matrix reloaded leek mij nog de beste keuze. Ik had beter moeten weten. Ik had Henk Hofland op zijn woord moeten geloven. Ik heb de column niet meer, maar hij had het over mannen die moeilijke dingen moesten uitvoeren en daarbij voortdurend hun zonnebril ophielden. Verder was het een hoop gedoe met computers en simsalabim en nog een truc. Hofland had natuurlijk gelijk.) In plaats van al dit moois krijg ik ook iets goeds terug: de hectische monotonie van mijn werk, dat, zo op een afstandje zeker, tegelijkertijd geruststellend en opwindend kan zijn.
