5/11/2003
Inpakken graag.
Vijf voor vijf, ik sta bij de Marskramer in een lange rij. Voor mij staat een Turks jongetje van een jaar of 8 en daarvoor een Turks meisje, niet ouder dan 11 jaar. Beiden met een kleinood in hun handen te friemelen. Het meisje is eerst aan de beurt. Zij heeft een glazen hertje gekocht. Een soort overjarige bambi. Op het doosje glimt het hertje zo mooi dat het wel kristal lijkt. Ze rekent het hertje af en zegt dan: inpakken graag, het is een cadeautje voor moederdag. Dan is het Turkse jongetje aan de beurt. Zwijgend legt hij een aardappelschilmesje op de toonbank, samen met de verschuldigde 1 Euro 29, afgepast in losse centen. De cassiere doet het mesje in een automatische handeling in een Markramer zakje. Hij kijkt beteuterd, maar zegt niets. Dan schiet zijn zusje te hulp: 'dat is ook een cadeautje'.
Vijf voor vijf, ik sta bij de Marskramer in een lange rij. Voor mij staat een Turks jongetje van een jaar of 8 en daarvoor een Turks meisje, niet ouder dan 11 jaar. Beiden met een kleinood in hun handen te friemelen. Het meisje is eerst aan de beurt. Zij heeft een glazen hertje gekocht. Een soort overjarige bambi. Op het doosje glimt het hertje zo mooi dat het wel kristal lijkt. Ze rekent het hertje af en zegt dan: inpakken graag, het is een cadeautje voor moederdag. Dan is het Turkse jongetje aan de beurt. Zwijgend legt hij een aardappelschilmesje op de toonbank, samen met de verschuldigde 1 Euro 29, afgepast in losse centen. De cassiere doet het mesje in een automatische handeling in een Markramer zakje. Hij kijkt beteuterd, maar zegt niets. Dan schiet zijn zusje te hulp: 'dat is ook een cadeautje'.
